از هر کس درباره‏ ى وقت ظهور سؤال شده، پاسخ داده که ظهور آن حضرت نزدیک است.
 البته نزدیکى وسعت دارد، لذا قیامت و ساعت هم قریب( 1). شمرده شده و نیز فرموده شده است:
«کُلُّ آتٍ قَریبٌ.»(2) هر آینده ‏اى، نزدیک است. لذا اگر بزرگان فرموده ‏اند: «فلان سال» محمول بر مجاز یا توریه مى ‏شود «لِمَصْلَحَةٍ.»؛ (براى مصلحتى)، زیرا شیعه طاقت طول مدّت غیبت را ندارند.
 یکى از آقایان معتقد بود که فرج نزدیک است، ولى نقل مى ‏کرد که کسى از طریق جفر اطّلاعاتى دارد که مى ‏گوید: فلان قدر است، اگر بگوید شاید طاقت شنیدنش را نداشته باشید. در واقع مى ‏توان گفت: فرج به زمانیّات موقّت است، نه به نفس زمان.

1.شاره به آیه‏ ى اوّل سوره‏ ى قمر که مى ‏فرماید: «اقْتَرَبَتِ السَّـاعَةُ وَ انشَقَّ الْقَمَرُ »؛ قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت .

2. نهج البلاغه، ص 148؛ غررالحکم، ص 165؛ بحارالانوار، ج 8، ص 101؛ ج 100، ص 27؛ ارشاد القلوب، ج 1، ص 34 و 191

برگرفته شده از http://www.bahjat.org/fa/index.php  از سایت آیت الله بهجت