من بقیةالله هستم

احمد بن اسحاق قمی می گوید:
به حضور امام حسن عسکری (علیه السلام) رسیدم. می خواستم از ایشان سؤال کنم که جانشین آن امام همام (علیه السلام) کیست؟
بدون این که سؤال خود را بپرسم، حضرت (علیه السلام) خود فرمود:
ای احمد بن اسحاق! خداوند از زمان خلقت آدم (علیه السلام) تاکنون، زمین را از حجّت خویش خالی نگذاشته و تا قیامت نیز چنین خواهد بود تا به واسطه او بلا از اهل زمین دور ماند، و باران نازل شود، و زمین برکات خود را خارج کند.
عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! امام و خلیفه بعد از شما کیست؟
آن گاه امام حسن عسکری (علیه السلام) از جا برخاست و وارد اتاق شد و در حالی که پسر بچّه ای را که سه سال بیش تر نداشت در آغوش گرفته، خارج شد، چهره آن طفل چون ماه شب چهارده می درخشید.
امام (علیه السلام) فرمود: ای احمد بن اسحاق! اگر نبود کرامتی که در نزد خدا و حجج الهی داشتی، فرزندم را به تو نشان نمی دادم. او هم نام و هم کنیه رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) است، و زمین را آن گاه که از ظلم و جور انباشته شده باشد، پر از عدل و داد می کند.
ای احمد بن اسحاق! او در این اُمّت مانند حضرت خضر (علیه السلام) و ذی القرنین می باشد، خداوند او را از دیده ها غایب می کند، و هیچ کس غیر از آن ها که بر عقیده به امامت ثابتند و برای تعجیل در فرجش دعا می کنند، از مهلکه غیبت او رهایی نمی یابند.
عرض کردم: مولا جان! آیا علامتی هست که قلبم به آن اطمینان پیدا کند؟

در این هنگام، آن پسر بچه به زبان عربی فصیح گفت:

 من بقیّة الله در زمین، و انتقام گیرنده از دشمنان خدا هستم.
پس از این که به طور آشکار مشاهده کردی، علامتی را جست و جو مکن!

آن روز خوشحال و شاد از محضر امام (علیه السلام) خارج شدم. فردا دوباره به حضور امام (علیه السلام) شرفیاب گردیدم و عرض کردم: ای فرزند رسول خدا! از آنچه به من ارزانی فرمودی بسیار مسرور شدم، امّا آن سنّت جاریه ای که فرمودی از خضر (علیه السلام) و ذی القرنین در ایشان موجود است، چیست؟

امام (علیه السلام) فرمود: غیبت طولانی او است.

عرض کردم: مگر غیبت او باید طولانی شود؟

فرمود: آری! قسم به خدا! آن قدر طولانی می شود که اکثر آنهایی که قایل به وجود او خواهند بود از عقیده خود باز خواهند گشت، و جز آنهایی که خداوند از آن ها به ولایت ما پیمان گرفته است، و ایمان را در قلب های آنها تثبیت نموده و آن ها را به روحی از ناحیه خویش تأیید فرموده، کسی در این اعتقاد باقی نمی ماند.

ای احمد بن اسحاق! این امری است از امور الهی و سرّی است از اسرار خدا، و غیبی است از اخبار پنهان خدا. آنچه را که به تو رساندم، نگه دار و پنهان نما و از شاکرین باش و فردای قیامت در اعلا علّیین در کنار ما باش! 

منبع : 
 کمال الدین، ج 2، ص 384 و 385، ما اخبر به الحسن بن علی العسکری (علیه السلام) ،
بحار الانوار، ج 52، ص 23 و 24.